Eerste stappen met Python
Om te beginnen
Deze pagina helpt om beter te begrijpen hoe de Python applicatie werkt. We geven het verschil aan tussen de tekstbewerker en de interactieve shell. Verder vertellen we wat er in de Python applicatie wordt bedoeld met het begrip functie.
De tekstbewerker
De lijst met scripts
Allereerst moeten we een duidelijk onderscheid maken tussen het schrijven van een algoritme en het uiteindelijke gebruik ervan.
Het schrijven van een algoritme gebeurt in een bestand dat een script wordt genoemd en waarvan de naam normaal gesproken eindigt op ".py". In het screenshot hiernaast zie je bijvoorbeeld een lijst van 3 scripts. Je kunt je script elke naam geven die je wilt.
Wijzigen van een script
Selecteer bijvoorbeeld de eerste van deze drie scripts en druk op OK. Dit brengt ons naar wat we de tekstbewerker noemen. Dit is de inhoud van het script: dit is de plek waar jouw algoritmen kunnen worden geschreven. In dit voorbeeld zien we een script met een Python-functie die de faculteit van een getal teruggeeft.
In elk script kan je zoveel functies opnemen als je wilt.
Functies in Python
Definitie van een functie
De functies waar we het hier over hebben zijn geen functies in de wiskundige betekenis van het woord. Denk dus niet aan 'kwadraten' of 'cosinus' als je het over een functie hebt.
Een functie is een stuk code dat kan worden vergeleken met een doos met één of meerdere ingangen en één of meerdere uitgangen.
De invoer en uitvoer kunnen verschillende vormen aannemen: getal, lijst, een reeks tekens, … Een functie bevat een verzameling van instructies.
Het creëren van het script waarin de functie zal worden gedefinieerd
Laten we het script product.py kiezen en een voorbeeldfunctie schrijven, die we verdubbel zullen noemen en die een ingevoerd getal zal nemen en het dubbele ervan zal teruggeven.
Merk op dat de naam van de functies die je in een script schrijft willekeurig en onafhankelijk van de scriptnaam kunnen worden gekozen. Hier heet het script product en de eerste functie die in dit bestand wordt geschreven heet verdubbel.
Schrijfwijze van de functie verdubbel
Om Python te vertellen dat je een functie definieert, moet je de regel beginnen met def. Geef dan de naam van je functie en vervolgens de invoer-variabele tussen haakjes.
def naam_van_functie(invoer_variabele):
De schermafbeelding hiernaast toont de applicatie in het geval van de verdubbel functie die we aan het schrijven zijn.
We hebben ervoor gekozen om de naam x aan de invoervariabele te geven, het had ook iets heel anders kunnen zijn: a, getal, enz…
De regel eindigt met :, wat betekent dat een blok met instructies begint. Wanneer je een nieuwe regel begint, wordt er een inspringing (tab) ingevoegd. Instructies met dezelfde inspringing behoren tot hetzelfde blok.
Om aan te geven dat de functie zijn werk heeft gedaan en het resultaat weer te geven, schrijf je:
return resultaat
In dit geval schrijven we:
return 2*x
De interactieve Python shell
Gebruik in rekenmodus
Het interactieve scherm kan worden geopend via de knop "Python shell" op het startscherm van de Python-applicatie.
De shell ondersteunt een interactieve modus waarin je met Python kunt praten. De drievoudige aanhalingstekens >>> betekenen dat Python je uitnodigt om een commando in te voeren. Je kunt bijvoorbeeld een eenvoudige 2+2 invoeren en op EXE drukken om te valideren, de interactieve console zal hierop reageren en je vervolgens weer vragen om een nieuw commando in te voeren.
Functies testen in de shell
Het voordeel van de shell is dat je de functies kunt testen die je in je scripts hebt gedefinieerd. Je moet de shell vertellen dat je een script wilt importeren door from script_naam import * te schrijven (dit commando importeert alle functies die het script bevat).
Merk op dat de rekenmachine standaard alle scripts automatisch importeert. Met behulp van het voorbeeld van de verdubbel-functie van eerder, kan je het product-script importeren dat deze functie bevat en vervolgens de console vragen om verdubbel toe te passen op 12.
Python modules
Wat is een module?
De Python-taal kent enkele basisfuncties zoals abs(x) (absolute waarde) of divmod(a,b) (quotiënt en rest van Euclidische deling van a door b).
Anderzijds zijn sommige functies niet standaard in Python opgenomen, maar zitten ze in zogenaamde modules. Zo bevat de module math met name functies zoals sqrt(x) (wortel) of cos(x) (cosinus).
Om de functies uit modules te gebruiken bij het schrijven van uw eigen script, dan moet u eerst deze module importeren. Dit gebeurt meestal aan het begin van een script.
Het importeren van modules
Om alle functies van de math-module te importeren, begin je het script met from math import *. Je kunt dan de functies van de math module in het script gebruiken.
Je kunt het script ook beginnen met import math. In dit geval, wanneer een functie van de math module in het script wordt gebruikt, moet het worden voorafgegaan door math.. Om bijvoorbeeld de cosinusfunctie te gebruiken, zou je math.cos(x) schrijven in plaats van cos(x).
Er zijn al zes Python modules geïntegreerd op de rekenmachine: math, cmath, random, turtle, matplotlib.pyplot en time. Er zijn ook twee unieke NumWorks modules beschikbaar: een grafische module (kandinsky) en een module om de status van het toetsenbord van de rekenmachine op te roepen (ion).
Meer informatie over deze modules is te vinden in de handleiding.